دعای عافیت مریض

امام صادق علیه السلام می گوید در نزد پدرم نشسته بودم دیدم مردی یکی از دستهایش فلج شده و از پدرم

می خواهد که او را دعا کند و نیز بول من بواسطه سنگی که در بدن دارم خارج نمی شود مگر به شدت . پدرم

دعایی به او تعلیم کردند مرد گفت : دست مبارکتت را ( برای شفا ) بر بدنم بکشید پدرم نیز چنین کرد  سپس

پدرم فرمود این دعا را هنگامیکه نماز شب می خوانی و در حال سجده هستی بخوان :

اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ دُعَاءَ الْعَلِيلِ‏ الذَّلِيلِ‏ الْفَقِيرِ أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ قَلَّتْ حِيلَتُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ مِنَ

 الْخَطِيئَةِ وَ الْبَلَاءِ دُعَاءَ مَكْرُوبٍ إِنْ لَمْ تَدَارَكْهُ هَلَكَ وَ إِنْ لَمْ تَسْتَنْقِذْهُ فَلَا حِيلَةَ لَهُ فَلَا تُحِطْ بِهِ يَا سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ

وَ إِلَهِي مَكْرَكَ وَ لَا تُثْبِتْ عَلَيَّ غَضَبَكَ وَ لَا تَضْطَرَّنِي إِلَى الْيَأْسِ مِنْ رَوْحِكَ وَ الْقُنُوطِ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ طُولِ الصَّبْرِ عَلَى

 الْأَذَى اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي عَلَى بَلَائِكَ وَ لَا غِنَى بِي عَنْ رَحْمَتِكَ وَ هَذَا ابْنُ نَبِيِّكَ وَ حَبِيبِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِهِ

 أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ فَإِنَّكَ جَعَلْتَهُ مَفْزَعاً لِلْخَائِفِ وَ اسْتَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ فَاكْشِفْ ضُرِّي وَ خَلِّصْنِي مِنْ هَذِهِ

الْبَلِيَّةِ إِلَى مَا قَدْ عَوَّدْتَنِي مِنْ عَافِيَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ إِلَّا مِنْكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ

آن مرد رفت و بعد از چند روز دوباره آمد در حالیکه بیماری اش برطرف شده بود راوی می گوید : امام صادق به ما

امر کرد که این دعا را کتمان کنیم ( تا آن که غیر شیعه از آن استفاده نکند )

منبع : مهج الدعوات ص ۳۲۴ - بحارالانوار ج ۹۵ ص ۲۸۵و ۲۸۶